معرفی کانال

چه کرده بود مگر زهر با اباالهادیکه میزد از عطشش دست و پا اباالهادیمیان حجره، پر از درد بود و شد بی تابز بس که با جگر سوخته صدا زد آبهمین که تشنگی اش در حرم مضاعف شدتسلیِ دلش آوای خنده و دف شدکسی به خواندنِ ذکری، بر او نشد تسکینکسی نخواند کنارش دو آیه از یسبها و ارزش خورشید را ندانستندزدند و هلهله کردند تا توانستندشبیه او احدی هم بلا کشیده نشدوصیتش وسط هلهله شنیده نشددوا نداشت مصیبات بی شمار دلشنداشت خواهری اصلا شود قرار دلشهمین که ریخت زمین آب، داغش افزون شدچقدر حضرت ابن الرضا دلش خون شدغمش ستون سماوات را تکان می دادز بس که تشنه، شبیه حسین جان می داداسیرِ شانه ی چندین غلام شد بدنشکشان کشان به سوی پشت بام، رفت تنشچه آمده به سر پیکرش، زبانم لالمگر که خورده به تیزی، سرش زبانم لالسه روز مانده تنش روی بام اما بازنکرد نیزه و شمشیر سینه اش را بازکبوتران خراسان به محضرش رفتندبرای عرض ادب سوی پیکرش رفتندزدند جای جسارت، به سینه، سنگش راکه زیر و رو نکند آفتاب، رنگش راامان ز کرب و بلا و امان ز روز حسینامان از آن تن عریان و سینه سوز حسینچه داغ ها که نصیب عزیز زینب شدتن حسین، پر از رد نعل مرکب شدگواه این سخنم شخص حضرت زهراستفقط حسین در عالم مُقطع الاعضاست محمد جواد شیرازی معرفی کانال...

قلبم کبوتر وار سویش پر گشودهخواب از دو چشمم صوت نقاره ربودهباب الجوادش بین بن بست زمانهدرهای رحمت را به رویم وا نمودهنوشیدن یک جرعه، چای از چایخانهدر سینه ام انداخت شعری نو سرودهحتی نوای ساعتش مُحیِ القُلوب استزنگش چنان زنگار از قلبم زدودهزاغ سیاهی در حرم فهماند بر مناینجا فقط جای کبوترها نبودهمغموم می آیند سویش زمره زمرهآرام می گیرند نزدش توده تودهکار کسی چون من ثنایش نیست، وقتی...روح الامین هر روز و شب او را ستودهحالم که گشته منقلب را دوست دارماین روزی لا یَحتَسِب را دوست دارمبا هر گدا مأنوس بودن، این مرامش...دارد حکایت از سخای مستدامشجیره خورش هستیم و روزی در ید اوستبرکت گرفته زندگی ما به نامشفردا زمین خورده نخواهد بود هرکسامروز برخیزد به رسم احترامشترجیح دارد نیم طوفِ مرقد اوبر صد طواف مکه و بیت الحرامشسلمانی اش گوهرشناس خبره ای بوددر وقت جان دادن، دو دنیا شد به کامشحس می کند هر کس که از او کربلا خواستیک روز بوی کربلا را بر مشامشبا روضه خوانی و دم یابن الشبیبشابلاغ فرموده به هر نوکر، پیامشفرمود در هر غصه، با ما هم نوا باشگریان برای ماجرای کربلا باشیاد حسین و روضه ای آخر دلم سوختیاد غمش نزد علی اکبر، دلم سوختوقتی زمین افتاد با گریه میانِ...داد و هوار و خنده ی لشگر، دلم سوختپیش تمام حاصل عمرش زمین خوردعمامه اش افتاد چون از سر، دلم سوختوقتی که هر جا را نظر می کرد، می دیدیک عضوی از آن لاله ی پرپر، دلم سوختتا که تمام هستی اش را در عبا چیدوقتی عبا پُر شد از آن دلبر، دلم سوختوقتی به زانو رفت تا اینکه گذارد...گونه به روی گونه اش مضطر، دلم سوختپیغمبری کرد و به میدان زد عقیلهطوری صدا زد: "هستی خواهر" دلم سوختآه از حسین این داغ اعظم قاتلش شدداغ علی، زخم عمیقی بر دلش شد محمد جواد شیر معرفی کانال...

تقدیم به روح مطهر شهید سید ابرهیم رئیسیمؤمنی که ساده و بی ادعا سر می کندعطر ایمانش، جهانی را معطر می کندجای دل خوش کردنِ بر جایگاه و منصبشتکیه بر الطاف اهل بیت اطهر می کندخادمی در آستان نور، کاری ساده نیستلطف مولانا رضا آن را میسر می کندذره هم زانو زند در محضر خورشید اگررحمت خورشید، او را ذره پرور می کندنوکری که طعنه خورد و صبر کرد و دم نزدمدح او را حق تعالی، نقل منبر می کندهر که مانند شهیدان، یار محرومان شودحق شهادت را به تحسینش مقدر می کندداغ خود را می برد از یاد با داغ حسینچشم نوکر را غم کرب و بلا، تر می کنددیدن فرزندِ افتاده میان قتلگاهتا قیامت خون به قلب و جان مادر می کندشمر با چکمه رسیده در بر جسم حسینپیکرش را پشت و رو در پیش خواهر می کند محمد جواد شیرازی معرفی کانال...